ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Ακολουθούν ορισμένες οδηγίες για τη σύνταξη των κειμένων του ηλεκτρονικού περιοδικού ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ. Επισημαίνεται ότι η πιστή τήρηση των οδηγιών αποτελεί προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την αποδοχή οποιουδήποτε κειμένου προς κρίση και ενδεχόμενη δημοσίευση.

1. ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Τα κείμενα θα πρέπει να είναι πρωτότυπα και να μην έχουν δημοσιευτεί αυτούσια αλλού. Μετά τον τίτλο του άρθρου (όρθια γραφή, όχι έντονη, πεζά) θα ακολουθεί με κενό τριών διαστημάτων το ονοματεπώνυμο του συγγραφέα (δεξιά), χωρίς άλλα προσδιοριστικά στοιχεία. Στη συνέχεια, μετά από κενό τριών διαστημάτων, θα ακολουθεί περίληψη μίας παραγράφου στα αγγλικά και μετά το κείμενο. Το κείμενο θα συνοδεύει σε ξεχωριστό αρχείο σύντομο βιογραφικό πέντε σειρών (με την τρέχουσα ιδιότητα του συγγραφέα). Τα δύο αρχεία θα αποσταλούν ηλεκτρονικά σε μορφή doc ή docx έως τις 31 Μαρτίου 2022, με ταυτόχρονη αποστολή στους: Ελένη Πασχαλούδη paschaloudi@hotmail.com και Στράτο Δορδανά dordanas@otenet.gr

Έκταση κειμένων: 5.000 – 6.000 λέξεις, με τις υποσημειώσεις

Γραμματοσειρά, μέγεθος: Times New Roman, 12

Διάστιχο: 1,5

Διαμόρφωση σελίδας: 2,5 (πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά)

Μορφοποίηση κειμένου: Κανονική, πλήρης στοίχιση

Ανωφερής εκθέτης: Μετά το σημείο στίξης (βλ. παρακάτω)

Υποσημειώσεις: Στο υποσέλιδο και όχι στο τέλος του κειμένου

Βιβλιογραφία: ΟΧΙ

Εικόνες, πίνακες κλπ. Σε πολύ περιορισμένο αριθμό, εντός του κειμένου και σε

ανάλυση δημοσίευσης (300 dpi)

2. ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

ΕΠΙΘΕΤΑ: Γράφονται πάντοτε με πεζό (σοσιαλιστικός)

ΕΘΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ: Γράφονται με κεφαλαίο (Γερμανοί αλλά γερμανικός επεκτατισμός)

ΚΥΡΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ: Διατηρείται η γραφή με λατινικούς χαρακτήρες (Konrad Adenauer, Winston Churchill), ενώ όσα προέρχονται από χώρες όπου δεν χρησιμοποιείται το λατινικό αλφάβητο γράφονται με ελληνικούς χαρακτήρες (Στάλιν). Τα κύρια πρόσωπα γράφονται με το πλήρες ονοματεπώνυμό τους, όπου αναφέρονται για πρώτη φορά. Στη συνέχεια σημειώνεται μόνο το επώνυμο.

ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟΙ ΟΡΟΙ: Διατηρούνται στη λατινική γραφή (Auswärtiges Amt, Foreign Office, de facto, a priori κλπ.)

Φορείς, θεσμοί: Γράφονται με πεζό (πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών).

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ: Παράθεση κειμένου από πηγές και βιβλιογραφία καλό θα είναι να έχει έκταση μέχρι 50 λέξεις, ενώ πρέπει να αναφέρεται υποχρεωτικά η προέλευσή του. Αυτούσια αποσπάσματα μεγαλύτερα από τριάντα λέξεις (τρεις σειρές) παρατίθενται μετά από κενό διάστιχο, με αριστερή και δεξιά εσοχή, όχι πλάγια και μέσα σε εισαγωγικά. Τα συντομότερα αποσπάσματα παρατίθενται μέσα στο κείμενο της παραγράφου εντός εισαγωγικών.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ: Ο μήνας γράφεται ολογράφως (3 Οκτωβρίου 1989)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗΣ: Ο ανωφερής εκθέτης τοποθετείται μετά το σημείο στίξης (π.χ. νόμος.¹ – και ΟΧΙ νόμος¹.)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΓΡΑΜΜΑΤΗ ΓΡΑΦΗ: Όταν στο πρωτότυπο απόσπασμα περιλαμβάνεται κεφαλαιογράμματη ή έντονη ή πλάγια γραφή, αυτό θα πρέπει να δηλώνεται σε υποσημείωση ως εξής: Η κεφαλαιογράμματη/έντονη/πλάγια γραφή στο πρωτότυπο κείμενο.

3. ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ

α) Για ανέκδοτο αρχειακό υλικό χρησιμοποιούνται οι αποδεκτές και χρηστικές συντομογραφίες (αρχείο, φάκελοι) και στη συνέχεια ακολουθούν τα προσδιοριστικά στοιχεία κάθε εγγράφου (συντάκτης-αποδέκτης-αριθ.-τόπος, χρόνος [αν υπάρχουν]).

β) Βιβλία

1) τον/τους συγγραφείς, όνομα και επώνυμο (το πλήρες ονοματεπώνυμο στην ονομαστική, αρχικά στην περίπτωση που δεν αναφέρονται), 2) τον τίτλο του βιβλίου με πλάγια στοιχεία, 3) τον εκδοτικό οίκο (αν σημειώνεται), 4) τον τόπο έκδοσης (αν σημειώνεται), 5) τη χρονολογία έκδοσης (αν σημειώνεται) 6) και τον αριθμό σελίδας-ων που βρίσκεται το παράθεμα ή η αναφορά, με τις ενδείξεις σ. ή σσ.

Παράδειγμα: Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης, Τα πρόσωπα του Ιανού. Οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις τις παραμονές του ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (1944-1946), α΄ έκδ., Εκδόσεις Πατάκης, Αθήνα 2004, σ. 55.

-Σημειώνεται επίσης η έκδοση, αν αναγράφεται στο βιβλίο, καθώς και η μεταφράστρια της ξενόγλωσσης έκδοσης ή η επιμελήτρια της μονογραφίας ή του συλλογικού τόμου. Σε περίπτωση που αναγράφεται το ίδρυμα ή ο φορέας έκδοσης, μπορεί να περιληφθεί στην υποσημείωση με την ένδειξη (έκδ.). Σε περίπτωση που δεν αναγράφονται τα ονόματα των συντελεστών της έκδοσης αλλά το ίδρυμα ή ο φορέας έκδοσης, τότε μπορεί να σημειωθεί πριν από τον τίτλο.

Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας (έκδ.), Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928, Εθνικό Τυπογραφείο, Αθήνα 1929.

γ) Άρθρα σε περιοδικά

1) τον συγγραφέα του άρθρου, 2) τον τίτλο του άρθρου, μέσα σε εισαγωγικά, 3) τον τίτλο του περιοδικού με πλάγια στοιχεία, 4) τον αριθμό τεύχους, 5) το μήνα και χρόνο, 6) τις σελίδες στις οποίες δημοσιεύεται το άρθρο, χωρίς τις ενδείξεις σ. ή σσ.

Παράδειγμα: Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης, «‘Οικοδομώντας το παρελθόν’: Σλαβομακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας: Μια πρώτη προσέγγιση», Ίστωρ, 13 (Μάρτιος 2003), 107-124.

δ) Συμβολές σε συλλογικούς τόμους

1) τον συγγραφέα του άρθρου, 2) τον τίτλο του άρθρου, μέσα σε εισαγωγικά, 2) τον/τους επιμελητές του συλλογικού τόμου, 3) τον τίτλο του συλλογικού τόμου με πλάγια στοιχεία, 4) τον τόπο και το χρόνο 5) τις σελίδες στις οποίες δημοσιεύεται το άρθρο, με τις ενδείξεις σ. ή σσ.

Παράδειγμα: Γιώργος Καζαμίας, «Γερμανικά αντίποινα: Θεωρία και πράξη», Γούναρης Βασίλης Κ.-Παπαπολυβίου Πέτρος (επιμ.), Ο φόρος του αίματος στην κατοχική Θεσσαλονίκη. Ξένη κυριαρχία, αντίσταση και επιβίωση, Θεσσαλονίκη 2001, σσ. 125-126.

ε) Παραπομπές σε αδημοσίευτες μεταπτυχιακές εργασίες και διατριβές

1) τον συγγραφέα, όνομα (πατρώνυμο με το αρχικό) επώνυμο, 2) τον τίτλο της εργασίας μέσα σε εισαγωγικά, 2) τον Τομέα, το Τμήμα και τη Σχολή, 3) τον τόπο και το χρόνο 5) τις σελίδες, με τις ενδείξεις σ. ή σσ.

Παράδειγμα: Θεοδόσιος Τσιρώνης, «Πολιτική ιδεολογία στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου. Η οργάνωση Εθνική Ένωσις ‘Η Ελλάς’ και τα συνεργαζόμενα σωματεία», ανέκδοτη μεταπτυχιακή εργασία, Τομέας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1999, σσ. 35-36.

στ) Επανάληψη βιβλιογραφικής αναφοράς

Όταν το έργο του ίδιου συγγραφέα έχει αναφερθεί στην αμέσως προηγούμενη βιβλιογραφική σημείωση τότε δεν την επαναλαμβάνουμε αλλά γράφουμε: Στο ίδιο, σ.

-Εάν εμφανίστηκε το έργο του ίδιου συγγραφέα μία φορά, τότε δεν επαναλαμβάνουμε τη βιβλιογραφική σημείωση αλλά γράφουμε μόνο το επώνυμο του συγγραφέα, κι έπειτα ό.π., σ. ή σσ.

Παράδειγμα: Μιχαηλίδης, ό.π., σ. 35.

-Όταν επαναλαμβάνονται διαφορετικές βιβλιογραφικές αναφορές του ίδιου συγγραφέα, τότε αρκεί η επανάληψη εντός εισαγωγικών «» των δύο πρώτων λέξεων του τίτλου από τις οποίες η μία να είναι ουσιαστικό.

Παράδειγμα: Μιχαηλίδης, «Τα πρόσωπα του Ιανού», σ. 55.

Για τα άρθρα στα περιοδικά, στους συλλογικούς τόμους και στις ανέκδοτες εργασίες:

Παράδειγμα: Μιχαηλίδης, «‘Οικοδομώντας το παρελθόν’», 107. Καζαμίας, «Γερμανικά αντίποινα», σσ. 127-8. Τσιρώνης, «Πολιτική ιδεολογία».

ζ) Άρθρα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους:

Παραδείγματα:

-Ελληνικά: Ελισάβετ Προδρόμου, «Ορθοδοξία, εθνικισμός και πολιτική κουλτούρα στη σύγχρονη Ελλάδα», Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης, 2 (Απρίλιος 1995), 101-32.

-Αγγλοσαξονικά: John Lewis Gaddis, “Was the Truman Doctrine a Real Turning Point?”, Foreign Affairs, 52.2 (January 1974), 386-402.

-Γερμανικά: Eberhard Rondholz, „Partisanenbekämpfung und Kriegsverbrechen in Griechenland“, Südeuropa Forschungen, 48.2 (Oktober 1999), 139-40.

Προσοχή στη διαφορά αναφορικά με το είδος των εισαγωγικών («…», “…”, „…“).

η) Παραπομπές σε εφημερίδες

Ο τίτλος της εφημερίδας σε πλάγια γραφή και η ημερομηνία. Αν πρόκειται για μια εφημερίδα που δεν είναι ευρέως γνωστή μπορεί να τεθεί πριν από τον τίτλο της η ένδειξη Εφ. Οι τίτλοι άρθρων σε εφημερίδες μπορούν να αναφέρονται στην περίπτωση που τα άρθρα αυτά είναι επώνυμα.

Παράδειγμα:

Bild, 26 Ιανουαρίου 2015. Το Βήμα, 5 Φεβρουαρίου 2015.

θ) Παραπομπές σε ιστοσελίδες

Η υποσημείωση θα πρέπει να αναφέρει ρητά τον σχετικό ιστότοπο (τον συγγραφέα, αν υπάρχει, και ενδεχομένως την ημερομηνία εισόδου του χρήστη [ανακτήθηκε]).

Για παράδειγμα, Βασίλης Κ. Γούναρης, «Οι Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας: Η πορεία της ενσωμάτωσης στο ελληνικό εθνικό κράτος, 1870-1940», Μακεδονικά, 29 (Θεσσαλονίκη, ΕΜΣ, 1993-1994), 209-236, στην ιστοσελίδα http://www.imma.edu.gr/macher/articles/index.html [ανακτήθηκε, ακολουθεί η ημερομηνία].

ι) Συνεντεύξεις

Όνομα και επώνυμο του συνεντευξιαζόμενου, θέμα συνέντευξης (αν υπάρχει), όνομα και επώνυμο του δημοσιογράφου/ατόμου στο οποίο δίνεται η συνέντευξη, τόπος, ημερομηνία συνέντευξης (αν υπάρχουν), στοιχεία του μέσου στο οποίο έχει καταγραφεί ή μπορεί να βρεθεί η συνέντευξη.

Παράδειγμα:

Θεοχάρης Αθανασιάδης, «Σχολικά Βιβλία και λογοκρισία», συνέντευξη με τη Μάχη Μαργαρίτη, ΕΡΤ, 21.12.2015, http://www.ert.gr/eidiseis/ellada/scholika-vivlia-ke-logokrisia-sizitame-me-ton-istoriko-tis-ekpedefsis-chari-athanasiadi/ [ημερομηνία ανάκτησης:]

κ) Κινηματογραφική ταινία

Τίτλος ταινίας, σκηνοθεσία και ονοματεπώνυμο σκηνοθέτη (Τόπος παραγωγής: εταιρεία παραγωγής, χρονολογία), URL (εάν βρίσκεται στο διαδίκτυο).

Παράδειγμα:

Dead Poets Society, σκηνοθεσία Peter Weir (Η.Π.Α.: Touchstone Pictures, 1989).

4. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

• Στο κείμενο να αποφεύγονται οι υπογραμμίσεις και τα έντονα γράμματα (bold), εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπεται (αν περιλαμβάνονται σε πηγές να σημειώνεται στην αντίστοιχη υποσημείωση, βλ. παραπάνω).
• Συντμήσεις λέξεων ή φράσεων γενικά πρέπει να αποφεύγονται και σε περίπτωση που είναι αναπόφευκτες, πρέπει να αναφέρονται σε παρένθεση, δίπλα στην πρώτη εμφάνιση των αντίστοιχων λέξεων ή φράσεων στο κείμενο.
• Συνήθεις συντομογραφίες που χρησιμοποιούνται: πρβλ. (= παράβαλε), βλ. (= βλέπε)
• Αν δεν αναγράφεται χρόνος ή τόπος έκδοσης, σημειώνουμε: χ.χ.έ. ή χ.τ.έ.
• Ενδείξεις, όπως το «σποράδην» ή passim, καλό είναι να αποφεύγονται, να μην αντικαθιστούν δηλαδή ακριβείς παραπομπές χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
• Στην ελληνική γλώσσα, οι τίτλοι των βιβλίων και άρθρων στις υποσημειώσεις αναγράφονται μονοτονικά, ακόμα και αν τα σχετικά στοιχεία έχουν γραφεί πολυτονικά.